Τι σας ώθησε να γράψετε παιδική λογοτεχνία; Ποια ήταν η αφορμή για το πρώτο σας βιβλίο;
Η ανάγκη να μιλήσω στη γλώσσα της καρδιάς. Τα παιδιά είναι οι πιο απαιτητικοί και ταυτόχρονα οι πιο αληθινοί αναγνώστες· δεν ξεγελιούνται εύκολα. Το πρώτο μου βιβλίο γεννήθηκε από μια εικόνα που δεν με άφηνε να ησυχάσω — ένα παιδί που ρωτούσε «γιατί», μέσα στη σιωπή των μεγάλων. Ήταν το έναυσμα για να αφηγηθώ μια ιστορία που θα μπορούσε να απαντήσει με τρόπο τρυφερό, αλλά και ουσιαστικό.
Πώς αντιδρούν τα παιδιά στις παρουσιάσεις σας; Υπάρχει κάποιο σχόλιο που σας έχει μείνει;
Τα παιδιά αντιδρούν με ενθουσιασμό, αυθορμητισμό και —πάνω απ’ όλα— αλήθεια. Θυμάμαι ένα παιδί που, στο τέλος μιας παρουσίασης, ήρθε και μου είπε: «Μου άρεσε γιατί δεν το φοβήθηκα». Ήταν ένα βιβλίο που άγγιζε δύσκολα θέματα με ευαισθησία. Εκείνη η φράση ήταν για μένα το μεγαλύτερο βραβείο.
Ποιες ήταν οι λογοτεχνικές σας επιρροές ως παιδί;
Μεγάλωσα με παραμύθια, αλλά και με ιστορίες που μου ψιθύριζαν πράγματα μεγαλύτερα από εμένα. Οι μύθοι του Αισώπου, ο Άντερσεν, ο Εξυπνούλης του Τριβιζά, αλλά και η Πηνελόπη Δέλτα, ήταν οι πρώτοι μου σύντροφοι. Αργότερα, ο «Μικρός Πρίγκιπας» άφησε μέσα μου μια σιωπηλή φλόγα — αυτή που με οδηγεί ακόμα.
Ποιο είναι το πιο δύσκολο στη διαδικασία γραφής για παιδιά;
Το να είσαι ειλικρινής χωρίς να γίνεσαι διδακτικός. Το να λες την αλήθεια με τρόπο που να χωράει στην ψυχή ενός παιδιού, χωρίς να τη βαραίνει. Και βέβαια, να αφήνεις πάντα ένα παράθυρο ανοιχτό στη φαντασία· γιατί εκεί κατοικεί η ελπίδα.
Τι θα λέγατε σε έναν γονιό που δεν έχει ενθαρρύνει ποτέ το παιδί του να διαβάσει;
Θα του έλεγα: «Δώστε του ένα βιβλίο όπως θα του δίνατε ένα χάδι ή μια αγκαλιά». Το διάβασμα δεν είναι μόνο γνώση· είναι μοίρασμα, οικειότητα, κοινός χρόνος. Αν το παιδί δεν αγαπήσει τα βιβλία, ίσως είναι γιατί δεν του δόθηκαν με αγάπη.
Πιστεύετε ότι η παιδική λογοτεχνία μπορεί να θεραπεύσει ή να βοηθήσει ψυχικά ένα παιδί;
Απολύτως. Ένα βιβλίο μπορεί να γίνει καταφύγιο, καθρέφτης ή και βάλσαμο. Μέσα από τη φαντασία, το παιδί επεξεργάζεται συναισθήματα, εντάσεις, φόβους. Η λογοτεχνία του προσφέρει το ασφαλές πλαίσιο να δει αλλιώς τον κόσμο — και, κάποιες φορές, και τον εαυτό του.
Υπάρχει κάποιος συγγραφέας που θαυμάζετε — Έλληνας ή ξένος; Εάν ναι, πόσο έχει επηρεαστεί η γραφή σας από αυτόν;
Θαυμάζω τη Ζωρζ Σαρή για την αλήθεια και το θάρρος της γραφής της, και τον Άντονι Μπράουν για τον τρόπο που υφαίνει το κείμενο με την εικόνα, δημιουργώντας πολυεπίπεδες ιστορίες. Από καθέναν δανείζομαι κάτι: από τη Σαρή, το βάθος· από τον Μπράουν, τη σιωπή πίσω από τις λέξεις.
Βιογραφικό
Γεννήθηκε την 1η Ιουνίου του 1976 στα Χανιά, αλλά έζησε ως και τα εφηβικά του χρόνια στην Αμαλιάδα. Είναι νυμφευμένος με την Κυριακή Σεραφειμίδου, Διοικητική υπάλληλο της ΕΡΤ, μαζί με την οποία απέκτησε ένα κοριτσάκι, την Καλλιόπη.
Το 1997 πέτυχε σε Πανελλαδικό Διαγωνισμό των Ενόπλων Δυνάμεων και κατατάχθηκε με τον βαθμό του Λοχία στον Ελληνικό Στρατό, όπου υπηρετεί μέχρι τώρα με τον βαθμό πλέον του Αρχιλοχία (ΠΖ). Έλαβε μέρος σε ειρηνευτικές αποστολές στο Κόσοβο και για την προσφορά του αυτή τιμήθηκε με εύφημο μνεία από το ΝΑΤΟ, το ΥΠΕΘΑ και το ΓΕΣ.
Ενδιαφερόμενος για το συλλογικό καλό, υπήρξε το 2014 υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος Χανίων και σήμερα είναι Γενικός Γραμματέας του Πολιτιστικού Συλλόγου Κοντοπούλων Κεραμειών. Αναπτύσσει, επίσης, πλούσια δράση στα κινήματα Γονέων του δήμου Χανίων και Παλλήνης Αττικής.
Ασχολείται με τη συγγραφή παιδικών ιστοριών, μεταξύ των οποίων εξέδωσε στην Ελληνοεκδοτική το βιβλίο Ο Μπαμπάς μου, ο ήρωάς μου. Πιστεύει ότι κανείς δεν γράφει, εάν δεν διαβάζει συνεχώς, γι’ αυτό από το 2010 παρακολουθεί μαθήματα στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο και συγκεκριμένα στο Τμήμα Ανθρωπιστικών Σπουδών του Ελληνικού Πολιτισμού. Έχει γράψει τα βιβλία:
Πρόσεχε τι εύχεσαι, Εκδόσεις Ελληνοεκδοτική, 2022
Φάρος, Εκδόσεις Ελληνοεκδοτική, 2020
Το χρυσαφένιο κουκούτσι, Εκδόσεις Ελληνοεκδοτική, 2017
Τρεις νύχτες ένα θαύμα, Εκδόσεις Σαΐτης, 2016
Ο μπαμπάς μου… ο ήρωας μου! Εκδόσεις Ελληνοεκδοτική, 2016