Η συγγραφή μυθιστορημάτων δεν είναι μια εύκολη υπόθεση η οποία εξαρτάται μόνο από την έμπνευση, την καλή χρήση της γλώσσας και την ικανότητα στην καταγραφή και σύνθεση γεγονότων και προσωπικοτήτων. Εξαρτάται από πάρα πολλές άλλες παραμέτρους, μια από τις οποίες είναι και η έρευνα που θα πραγματοποιήσει ο κάθε επίδοξος συγγραφέας.
Ελάχιστοι από τους αναγνώστες αντιλαμβάνονται τη χρονοβόρα διαδικασία της έρευνας που χρείαστηκε για να γραφεί το έργο που απόλαυσαν, οι περισσότεροι αποδίδουν το αποτέλεσμα σχεδόν πάντα στη δυνατότητα της μυθοπλασίας του συγγραφέα. Ταυτόχρονα υπάρχουν και πολλοί δημιουργοί που επιλέγουν να γράψουν ένα μυθιστόρημα βασισμένοι μονάχα στις γνώσεις που κατέχουν -ασχέτως εάν αυτές είναι ελάχιστες ή διαστρεβλωμένες- ή και σε μια επιφανειακή, γρήγορη αναζήτηση πληροφοριών. Η τακτική αυτή όμως, προκαλεί κακό τόσο στους ίδιους όσο και στο είδος του μυθιστορήματος. Για παράδειγμα: κάποιος αναγνώστης που γνωρίζει το πώς διεξάγονται οι αστυνομικές έρευνες διαβάζει ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, του οποίου ο συγγραφέας έγραψε σύμφωνα με τις γνώσεις και τη φαντασία του, συνήθως επειδή έτσι βόλευε στην υπόθεση. Είναι λογικό ο αναγνώστης να δυσαρεστηθεί και να γράψει μια κακή κριτική για το βιβλίο, αλλά επίσης και να απομακρυνθεί απ’ το συγκεκριμένο είδος, απλώς και μόνο λόγω στερεοτύπων και γενίκευσης, μια συνηθισμένη γνωστική διαδικασία των ανθρώπων που τη συναντάμε σχεδόν σε κάθε έκφανση της κοινωνικοπολιτικής ζωής μας. Για τους δύσπιστους θα πρότεινα να μπούνε σε σχόλια αναγνωστών ώστε να διαβάσουν οι ίδιοι την απογοήτευση που τους ωθεί να γενικεύσουν.
Κανονικά οι συγγραφείς, ακόμα και οι άπειροι, αλλά έξυπνοι, πριν υλοποιήσουν την ιστορία που γέννησε το μυαλό τους, κάνουν μια έρευνα όχι για να πλημμυρίσουν το κείμενο με πληροφορίες, αλλά για να δώσουν στη μυθοπλασία τους ένα αυθεντικό υπόβαθρο και την αίσθηση ρεαλισμού. Για παράδειγμα να αναφέρουν ένα έθιμο, μια συμπεριφορική λεπτομέρεια, να περιγράψουν μια εθνική ενδυμασία κ.λπ. που θα δώσει στο έργο τους μια ζωντάνια και αληθοφάνεια που θα εκπλήξει ευχάριστα τον αναγνώστη.
Είτε πρόκειται για μυθιστόρημα που κινείται σε κάποιο ιστορικό πλαίσιο, σ’ έναν φανταστικό κόσμο είτε για κάποια επιστημονική υπόθεση-θεωρία ή την καθημερινότητα ενός επαγγέλματος, ο συγγραφέας οφείλει να γνωρίζει πληροφορίες και λεπτομέρειες ώστε να μπορέσει ο αναγνώστης να συνδεθεί με την ιστορία, παρά τις όποιες διαστρεβλώσεις και παραποιήσεις παρουσιάσει αργότερα ως συγγραφικά τρικ, ώστε να οδηγήσει την υπόθεση σε συγκεκριμένα μονοπάτια.
Η έρευνα προσφέρει κατανόηση της εποχής, ειδικά όταν πρόκειται για ιστορικό μυθιστόρημα, αλλά και γενικώς του περιβάλλοντος, υπαρκτού ή φανταστικού. Βοηθάει στην καλύτερη αποτύπωση χαρακτήρων, π.χ. η μελέτη ψυχολογίας, ενώ η μελέτη της φιλοσοφίας και της κοινωνιολογίας δίνει τη δυνατότητα στον δημιουργό να γράψει με συμβολισμούς και με υπονοούμενα που προσφέρουν βαθύτερο νόημα και πνευματικό βάρος στο έργο του. Τέλος, αποτρέπει χονδροειδή λάθη που μπορεί να αποσπάσουν την προσοχή του αναγνώστη και να μειώσουν την αξιοπιστία του δημιουργού και του έργου.
Σημαντικό επίσης, είναι να γνωρίζουμε ότι η διαδικασία της έρευνας δεν είναι μόνο υποστηρικτική, δηλαδή να βοηθήσει τον δημιουργό να αποδώσει καλύτερα την ιδέα του, αλλά και δημιουργική, αφού συχνά μέσα απ’ αυτήν γεννιούνται ιδέες, χαρακτήρες και πλοκές που ο συγγραφέας μπορεί πριν να μην είχε φανταστεί. Η έρευνα βοηθάει την έμπνευση!
Μια ικανοποιητική έρευνα μπορεί να γίνει με τη μελέτη των βιβλιογραφικών πηγών σε κάποιο θέμα, με την παρακολούθηση ντοκιμαντέρ ή ομιλιών, επίσκεψη στους χώρους που θέλει να περιγράψει -ζωντανά, ψηφιακά και διαδικτυακά- και με συνεντεύξεις ειδικών. Ως προς το τελευταίο ο οποιοσδήποτε μπορεί -χωρίς ντροπή που δεν γνωρίζει- να ρωτήσει έναν αστυνομικό, πυροσβέστη, επιχειρηματία, γιατρό κ.λπ. ώστε να μάθει πληροφορίες και λεπτομέρειες, τις οποίες θα χρησιμοποιήσει στην ιστορία του.
Μπορεί σε πολλούς όλη αυτή η διαδικασία να φαίνεται σαν απόκρημνο βουνό που θα δυσκολευτούν να το ανέβουν, πιστέψτε με όμως, δεν είναι. Ναι, ίσως να φαίνεται και ναι, πιθανόν να δοκιμάσει τις αντοχές σας, αλλά στο τέλος το αποτέλεσμα θα σας ανταμείψει με πολλαπλάσια ευχαρίστηση και χαρά, γιατί τα σχόλια των αναγνωστών θα είναι εγκάρδια θετικά.
Βιογραφικό
Ο Αντώνης Αντωνιάδης εργάστηκε ως αρχισυντάκτης σε διάφορα περιοδικά και οργάνωσε την παραγωγή μιας τηλεοπτικής σειράς. Επίσης εργάστηκε ως επιμελητής σε διάφορους εκδοτικούς οίκους, ενώ με κείμενά του έχει συμμετάσχει σε πολλά συλλογικά βιβλία. Πολλά από τα βιβλία του μεταφράστηκαν και κυκλοφορούν στο εξωτερικό. Έχει γράψει ιστορικές μελέτες και διαφόρων ειδών μυθιστορήματα: ιστορικά, αστυνομικά, επιστημονικής φαντασίας, τρόμου και ψυχολογικά θρίλερ.
Έχει γράψει τα παρακάτω βιβλία:
ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ, Εκδότης Ψυχής τα λαμπυρίσματα, 2010
ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, 2006
ΔΕΛΦΟΙ, 2006
Ο ΛΥΚΟΣ ΤΗΣ ΣΠΑΡΤΗΣ, Εκδότης Ψυχής τα λαμπυρίσματα, 2009
Ο ΛΥΚΟΣ ΤΗΣ ΣΠΑΡΤΗΣ, Εκδότης ΟΞΥ, 2020
ΔΑΙΜΟΝΙΟΣ ΒΑΚΧΟΣ, Εκδόσεις Polaris, 2015
Νεκρονομικόν, Εκδόσεις ΟΞΥ, 2018
ΤΑ 100 ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΣΗΜΑΔΕΨΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΟ 1821 ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ, Εκδόσεις ΤΟ ΒΗΜΑ, 2021
Η νύχτα που άλλαξε ο κόσμος, Εκδόσεις ΑΛΛΩΣΤΕ, 2025
ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, Εκδόσεις ΑΛΛΩΣΤΕ, 2013
https://epicanton.blogspot.com/?fbclid=IwY2xjawKVLEVleHRuA2FlbQIxMABicmlkETFYSUxQRXY3cXFhdzhaSTd4AR78l5Y7WHUJBwcP4rykZOSOFEtRLnYJg3hXbqDhvZXeVBfuh7sA1pqdivCkSw_aem_0HXn0xAtA3jwRbmWNDQdCQ
https://www.facebook.com/antonis.antoniadis.142