Με λένε Αντιγόνη,
Μόνο η μάνα μου με φώναζε Άντα
Απόγονος γονιών αγαπημένων με ίδιο dna
Για σας τεράτων
Κι εγώ τότε τι είμαι;
Σπόρος ακατάδεκτος για εσάς, καθρέφτης της μεγαλοψυχίας σας ή…;
Σε στάση ικεσίας ψιθυρίζω αδιάλειπτα σ’ αγαπώ στον παγωμένο μου αδελφό, τον Πολυνείκη
Στο πτώμα του
Σε όλες τις θρησκείες ο νεκρός ζει
Και στην καρδιά μου
Ένας βλάκας φύλακας με κοιτάει μα δε με βλέπει
Κράζω δυνατά
Από παιδί ήμουν τέλεια μίμος
Μπά! τον έχει τυφλώσει από χρόνια η υποταγή
Συνυπάρχω με μία ψυχωτική εξουσία, αυτή του Κρέοντα
Συνηθισμένο για το παρόν, το παρελθόν , το μέλλον
Τι να φοβηθώ;
Εν γνώσει μου θα πράξω για να σωθώ και θα οδηγηθώ σε βέβαιο χαμό
Κερδίζοντας την υστεροφημία μου
Τρίχες
Δεύτερη ζωή δεν έχει, μα εδώ στον τοίχο που με στήσατε ή θα με πυροβολήσετε ή θα κόψω τις φλέβες μου
Τις λεπτές, θαλασσί, γυναικείες μου φλέβες
Θα τις κόψω
Και θα πεθάνω
Στο μέλλον ένας Περικλής θα αντέξει το βιασμό του με ένα γκλοπ
Η Αhoo Daryaei θα βγάλει τα ρούχα της
Μία γυναίκα θα της γράψει ένα ποίημα
Θα τις κόψω
Η Ασπασία Ψαρρή γεννήθηκε στα Τρίκαλα Θεσσαλίας. Ήταν το μικρότερο από τρία παιδιά δασκάλων. Έζησε στη Γερμανία με τη μητέρα της, οικονομική μετανάστρια. Σπούδασε στη Νομική Αθηνών. Έχει δύο κόρες με τον σύντροφό της Γιώργο. Είναι φοιτήτρια του μεταπτυχιακού προγράμματος Δημιουργικής Γραφής του ΕΑΠ.