Ο βραβευμένος ποιητής και πεζογράφος Γιώργος Βέης παραχώρησε στις Λογοδιαδρομές τέσσερα ποιήματα, από τα οποία δημοσιεύουμε αρχικά τη Νουβία, με θερμές ευχαριστίες για την τιμή που μας έκανε και την ευχή το έργο του να μας ταξιδεύει πάντα με τον ίδιο ξεχωριστό τρόπο τον κόσμο της γραφής.
Νουβία
H λογοτεχνία, έλεγαν κάποτε, είναι και μια μετακόμιση [. . .] Μερικές φορές είναι λες και ο ταξιδιώτης αναδύεται από την τρύπα της δικής του ύπαρξης και μένει σχεδόν έκπληκτος από την κατεύθυνση στην οποία τον οδηγούν τα βήματά του, αποκαλύπτοντάς του πατρίδες της καρδιάς που τις αγνοούσε ολότελα προηγουμένως. “Je voyage”,είπε ένας τρελός Παριζιάνος“ pour connaȋtre ma géographie”.
Κλάουντιο Μάγκρις, Ένα ατέλειωτο ταξίδι
1
Πάνω στη θράκα των νομάδων
πυρωμένη αιωρείται η τροφή
η θέληση για τα όνειρα.
Το γεράκι μεθαύριο θα φέρει πάλι τύχη.
Λυκαυγές: εποπτεία οριζόντων.
2
Η άμμος μασιέται, τρώγεται
γίνεσαι μαζί της κείμενο
μένεις εδώ ένας ακόμη
κινούμενος στόχος του πεπρωμένου
ενώ δεν είναι ποτέ μακριά ο ήλιος
σαν το σπίτι σου η λάμψη
η ρομφαία.
3
Οι λόφοι δεν υπάρχουν για τους ταξιδιώτες
ίσως να είναι φαντάσματα
μετακινούνται όλη νύχτα
το πρωί μόλις που διακρίνονται
δεν αργείς, το παραδέχεσαι
ότι ναι, πράγματι, μάς μοιάζουν
έχουν μάθει τα πρόσωπα της αντοχής.
4
Το ξέρω
δεν μπορεί να φτάσει ως εδώ
καμιά μουσική
αρκεί όμως το παραμιλητό της καμήλας
μέσα στον ύπνο της
ένας σωστός χρησμός
για την επόμενη μέρα
μαθαίνεις με τον καιρό
τι θέλουν να σου πουν
τα πνεύματα της όασης.
5
Καταπίνουμε το χρόνο
όσο κι αν φαίνεται ατέλειωτος
λιώνει αμέσως κι αυτός
μαζί με τους χουρμάδες
βαθιά στο άπληστο στόμα
το πάντα άδειο
το πάντα έτοιμο για προσευχές.
6
Η κάθε κίνηση μετράει
δεν προλαβαίνει όμως
όσο κι αν προσπαθήσει
να τα χωρέσει όλα το βλέμμα
ενώ ακολουθεί πιο πίσω το σώμα
ένα κουβάρι που μυρίζει συνεχώς
θέληση.
7
Δεν μπορούμε να διακρίνουμε
με την πρώτη ματιά τις γραμμές
ίσως μια ευθεία να υπάρχει όμως
που οδηγεί στον τόπο μας
εκτός κι αν αυτή
είναι μύθος.
8
Ο λαβύρινθος των άστρων
μια προέκταση της ερήμου
έχει γίνει στο μεταξύ εμείς
κι ό,τι ακούγεται κάθε φορά
ό,τι νομίζουμε πως ακούγεται
κάθε φορά που ξυπνάμε
είναι οδηγίες διαφυγής
όχι πάντα μάταιης.
9
Οι πυραμίδες στη Μερόη
ένα στοίχημα από την αρχή χαμένο
πώς να προλάβουμε να τις δούμε όλες
ένα πολυσέλιδο βιβλίο
από σκόνη
τώρα φωτογραφίες μόνο
ριπές των αιώνων.
10
Στη θέση της Μικρής Άρκτου
μια κουμαριά από τη Νάξο
είμαστε σίγουροι ότι μας περιμένει
στο πλευρό της άνοιξης
αλλά υπάρχει μόνο και μόνο
επειδή πολύ την έχουμε σκεφτεί
στη θέση του τίποτα
αυτές τις ώρες της εξάτμισης..
11
Ο Νότος προς το παρόν εκεί
ένα δήθεν σημείο στον ορίζοντα
όμως με την ανεμοθύελλα
που σηκώθηκε πάλι στα ξαφνικά
μπορεί να δείχνει ανάποδα
στο Βορρά.
12
Είναι πάντα στη θέση τους τα μάτια μας
ευτυχώς
το βλέμμα: ένα αδιάφθορο μέλλον
το σώμα όμως σχεδόν άφαντο
σκεπασμένο όπως είναι
από τα πέπλα σάβανα της θρησκείας
παραμένει ο μόνος βέβαιος
ο μοναδικός θησαυρός.
13
Στο βάθος θα ξεχωρίσει σε λίγο
μια άσπρη στέγη
ναι, θα΄ ναι μάλλον
το πρώτο σπίτι του Χαρτούμ
θα φάμε όπου να΄ ναι δηλαδή
εκτός κι αν αυτή τη φορά
έχουμε πάλι πάρει λάθος δρόμο
γιατί στην έρημο λένε
ότι ο κανονικός δρόμος
είναι μόνο το όνειρο.
14
Για να φτάσουμε ως τις όχθες του Νείλου
θα χρειαστούμε πάνω κάτω
δύο ώρες ακόμη το πολύ
διότι τώρα έρχεται κιόλας ως εδώ
να μας οδηγήσει στα σίγουρα
στο σωστό μέρος
η ανάμνηση της ανεπαίσθητης
της σωτήριας εκείνης υγρασίας.
15
Έχουμε μάθει κι εμείς
τόσο καιρό εδώ
ν’ αναπνέουμε, να μιλάμε
χωρίς να καταπίνουμε Σαχάρα.
Αρκεί που είμαστε μέσα της.