Οι εκδόσεις «Υψικάμινος», τελούν υπό την αιγίδα τού Φιλολογικού Ομίλου Ελλάδος, αποτελώντας ένα αυτόνομο εκδοτικό εγχείρημα και πυλώνα δημοσίευσης, αξιολόγησης και προβολής στον δημόσιο χώρο έργων ποίησης, πεζογραφίας, θεάτρου, κινηματογράφου, καθώς και επιστημονικών μελετών (με επίκεντρο τη θεωρία τής λογοτεχνίας και των ρευμάτων σκέψης κι έκφρασης), με στόχο τη διαμόρφωση των όρων πρόσληψης μίας νέας λογοτεχνικής παράδοσης.
Η επιλογή τού ονόματος των εκδόσεων προέρχεται από την πρώτη ποιητική συλλογή υπερρεαλιστικής τεχνοτροπίας στην Ελλάδα, αυτή τού Ανδρέα Εμπειρίκου, και αποτελεί έναυσμα για να επιχειρήσουμε τη φιλολογική κατασκευή τής παράδοσης νέου τύπου (σκοπός ήδη από την επίσημη ίδρυση του Φιλολογικού Ομίλου Ελλάδος) και την ανανέωση των οπτικών ερμηνείας τής ιστορικής εξέλιξης της εγχώριας λογοτεχνίας, από τον 19ο έως τον 21ο αιώνα, σε άμεση συνάρτηση με τα καλλιτεχνικά κινήματα στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο.
Το εγχείρημα, συνολικά, επιδιώκει, μέσα από την εκδοτική και λογοτεχνική δραστηριότητα, ν’ αναδείξει πτυχές τής πνευματικής παραγωγής, σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, στη βάση τής κριτικής αναδόμησης όρων και προϋποθέσεων συγκρότησης του δημόσιου χώρου.
Πεζογραφία (Διήγημα – Νουβέλα -Μυθιστόρημα)
«Οι σκλάβοι του κάμπου» – Συλλογή διηγημάτων – Γιάννης Πολύζος
Το αγροτικό ζήτημα στην Ελλάδα έφτασε στην κορύφωση των ταξικών αντιθέσεων στις αρχές του 20ού αιώνα. Αντιθέσεις οι οποίες οδήγησαν σε αιματηρές συγκρούσεις και υπονόμευση των ιδιοκτησιακών σχέσεων, όπως αυτές κληροδοτήθηκαν από την τουρκοκρατία και νομιμοποιήθηκαν στις νέες κοινωνικές σχέσεις της μετεπαναστατικής Ελλάδας. Τί ήταν, ωστόσο, οι κολίγοι; Ποιες οι συνθήκες διαβίωσης; Ποια μορφή γνώρισε ο καθημερινός βίος τους. Πώς οδηγηθήκαμε στο Κιλελέρ; Σε αυτά τα ερωτήματα απαντά ο Γιάννης Πολύζος μέσα από τη συλλογή διηγημάτων «Οι σκλάβοι του κάμπου», και αναπαράγει τον χώρο και τον χρόνο, τα πρόσωπα και τα περιστατικά καθημερινής βίας και αποκτήνωσης, αποτυπώνοντας τις ιδιαίτερες συνθήκες εκμετάλλευσης και εξαθλίωσης των αποκλήρων της αγροτικής γης.
Απέραντες συνοικίες – Μυθιστόρημα – ΔΕΝΔΡΙΝΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ
Τόποι αφήγησης: Μάνδρα, Ελευσίνα, Χαϊδάρι, Αιγάλεω, Μεγάλο Πεύκο, κέντρο Πειραιά και Αθήνας. Ο κόσμος των μεγάλων στα μάτια ενός παιδιού, και αργότερα έφηβου, του Μάκη, στυφός από την πίκρα της ζωής, στα χρόνια του στυγνού καθεστώτος των συνταγματαρχών, περνάει από μπροστά μας σαν ταινία της επταετίας 1967-1974. Οι ίντριγκες και οι συγκρούσεις ανθρώπων, το φευγαλέο κυνήγι της χαράς, ο πόνος της αγάπης, η αναζήτηση της αληθινής φιλίας, οι σιωπηρές αγωνίες και οι αναπάντεχες λαχτάρες, νομίζεις πως αναζητούν καταφύγιο στην παγερή ερημιά του Θριάσιου Πεδίου, με τους λασπωμένους χωματόδρομους, τα καπνισμένα εργοστάσια και τις θλιβερές χωματερές, στο αναλλοίωτο, μέχρι σήμερα, απόκοσμο και αφιλόξενο τοπίο, με τους σποραδικούς συνοικισμούς, όπου ο νεαρός ήρωας, βασισμένος στην πλαστή μνήμη, πασχίζει να καταγράψει την προσωπική του ιστορία.
Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει – Συλλογικό Διήγημα
Το συλλογικό διήγημα με τίτλο “Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει” αποτελεί απόπειρα των μελών τού Φιλολογικού Ομίλου Ελλάδος όπως αναπαραστήσουν το τελευταίο βράδυ των κομμουνιστών πριν την εκτέλεσή τους στο σκοπευτήριο της Καισαριανής την 1η Μάη τού 1944. Το συλλογικό διήγημα, στα πλαίσια της μυθοπλασίας, επιχειρεί να αναδείξει τα πρόσωπα που μέχρι την τελευταία στιγμή τής ζωής τους παρέμειναν υπόδειγμα ανθρώπων που διψούσαν για ζωή, για λευτεριά και δικαιοσύνη. Διατηρώντας το ιστορικό πλαίσιο αναφοράς, οι συγγραφείς προσπάθησαν να φέρουν στην επιφάνεια το μεταίχμιο ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο, λίγες μόνο ώρες πριν θέσουν τα σώματά τους με θάρρος ενώπιον της θυσίας και της ιστορικής αλήθειας.
Ποίηση
Κόκκινο νήμα – Μαρία Καραθανάση
Η πρώτη ποιητική συλλογή τής Μαρίας Καραθανάση με τίτλο “Κόκκινο νήμα. Σέρρες, βουλγαρική κατοχή, 1906-1918” είναι προϊόν πολύμηνης εργασίας στα Γενικά Αρχεία τού Κράτους, με εξαντλητική μελέτη των πηγών και την ποιητική προσαρμογή τους στην τεχνοτροπία τού δομημένου ρεαλισμού που αναπαριστά πτυχές τής πραγματικότητας με τρόπο άμεσο και δεικτικό.
15% – Ευστράτιος Τζαμπαλάντης
Η πρώτη ποιητική συλλογή τού Ευστράτιου Τζαμπαλάτη με τίτλο “15%” έχει ως επίκεντρο την απεργία των τραπεζοϋπαλλήλων το 1979. Μέσα από εξαντλητική έρευνα στο αρχειακό υλικό τής εποχής και τη χρήση τής τεχνοτροπίας τού δομημένου ρεαλισμού, έρχονται στην επιφάνεια πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις που σημάδεψαν τη μαζική αυτή κινητοποίηση, η οποία διήρκεσε 39 ημέρες και, παρά τους εκβιασμούς και τις απειλές, έληξε με τη νίκη των απεργών.
Το βάθος τ’ ουρανού – Συλλογικό
Η ποιητική συλλογή με τίτλο “Το βάθος τ’ ουρανού. Πλατείες, Αθήνα 20ός αιώνας” αποτελεί τη χαρτογράφηση του δημόσιου χώρου στην Αθήνα, αναδεικνύοντας ιστορίες, αρχιτεκτονήματα, γεγονότα, πρόσωπα… Από την πλατεία Δημοπρατηρίου έως αυτήν των Αγάμων και από την πλατεία Βικτωρίας έως αυτήν τού Καραμάνου, μία ολάκερη εποχή αποκτά χρώματα, γεύσεις και ταυτότητες…
Επιστημονικές Μελέτες – Δοκίμια
Μελέτες για τον Γ.Μ. Βιζυηνό και το θρακικό συγκείμενο των διηγημάτων του – ΚΟΥΓΚΟΥΛΟΣ Β. ΘΑΝΑΣΗΣ
Στο βιβλίο συγκεντρώνονται πέντε ομόκεντρες μελέτες του συγγραφέα για τον βίο του Γεωργίου Μ. Βιζυηνού, τις επαφές του με πανεπιστημιακούς και διανοούμενους της εποχής του, τα εκδοτικά του εγχειρήματα, την πρόσληψη του έργου του και τη Θράκη ως λογοτεχνικό, ιστορικό και πολιτισμικό συγκείμενο των διηγημάτων του: «Ίχνη του Γ. Μ. Βιζυηνού στη βιβλιοθήκη του Φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου Αδριανουπόλεως», «Αθησαύριστη αγγελία του Γ. Μ. Βιζυηνού για τα βραβευμένα ποιήματα του Βουτσιναίου διαγωνισμού του 1876», «Η πρόσληψη της λογοτεχνίας του Γ. Μ. Βιζυηνού στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα μέσα από τις εφημερίδες Το Βήμα και Τα Νέα», «Αναπαραστάσεις της Αδριανούπολης στην ελληνική πεζογραφία του 19ου αιώνα» και «Λατρευτικές αλληλεπιδράσεις χριστιανών και μουσουλμάνων στη μυθοπλαστική Θράκη των Γ. Μ. Βιζυηνού, Αρ. Π. Κουρτίδη και Πολύδωρου Παπαχριστοδούλου». Οι μελέτες συνοδεύονται από σπάνιο και επεξηγηματικό εικονογραφικό υλικό.
ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ – ΕΤΗΣΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ, 1ος ΤΟΜΟΣ
Το τμήμα Φιλοσοφίας & Ιστορίας τού Φιλολογικού Ομίλου Ελλάδος δημοσιεύει τον πρώτο τόμο επιστημονικών μελετών «Κριτική τής κριτικής κριτικής». Μολονότι οι συντάκτες και οι συντάκτριες εκκινούν από διαφορετικές αφετηρίες, ωστόσο, θέτοντας επί τάπητος το ζήτημα της επιστημονικής ανάλυσης των δεδομένων τής γνώσης, συγκλίνουν σε μία κοινή συνισταμένη: ο κόσμος στον οποίο δραστηριοποιούμαστε πρέπει να αλλάξει. Για να αλλάξει, ωστόσο, οφείλουμε να εξετάσουμε τους όρους με τους οποίους το εκάστοτε παρόν συγκροτείται. Χώρος, χρόνος, προϋποθέσεις και αναγκαιότητες εξετάζονται διεξοδικά, με τελικό αποδέκτη τη βιωμένη εμπειρία ως προέκταση των δομών τού λόγου. Αναλύουμε τα συνθετικά πορίσματα της επιστημονικής έρευνας, για να αναδείξουμε τις πτυχές τής φιλοσοφικής και ιστορικής αντιστοιχίας. Η ανατομία τής κοινωνικής αλλαγής είναι συνώνυμο της μεταβολής των όρων αναπαραγωγής τής συνείδησης. Αυτούς τους όρους επιχειρούμε, από διαφορετική οπτική θέασης των πραγμάτων, να φέρουμε στο προσκήνιο.
«Ένα κουκλόσπιτο» του Χένρικ Ίψεν – Δραματουργική ανάλυση από κοινωνιολογική οπτική – ΜΑΝΩΛΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ
Στην παρούσα μελέτη η επιστημονική έρευνα εστιάζει το ενδιαφέρον της στη δραματουργική και κοινωνιολογική ανάλυση του θεατρικού έργου του Χένρικ Ίψεν, «Ένα κουκλόσπιτο», με βασικό άξονα τη θέση της γυναίκας στα πλαίσια της πατριαρχικής κοινωνίας, από το φεμινιστικό κίνημα του 19ου αιώνα μέχρι τη σημερινή εποχή του #MeToo. Η συγγραφέας -αντλώντας τις πηγές της από την “Ποιητική” του Αριστοτέλη και τις σύγχρονες ερμηνείες της, από τη λογοτεχνική κριτική του 19ου & 20ού αιώνα, τη μαρξιστική και φεμινιστική κριτική και τη θεωρία του Πιερ Μπουρντιέ περί “κυκλικότητας των σχέσεων συμβολικής κυριαρχίας” διανύει ανατομική διαδρομή από το γενεσιουργό υπόβαθρο της σύλληψης του χαρακτήρα της Νόρας, της κεντρικής ηρωίδας, έως το ειδικό πρόβλημα του δράματος, το οποίο αφορά τη δυσκολία διατήρησης της ατομικής προσωπικότητας -εν προκειμένω γυναικείας- εντός των ορίων ενός στερεοτυπικού κοινωνικού ρόλου. Η θέση αυτή ενισχύεται από το ζήτημα της μητρότητας, την οποία ο Ίψεν απομυθοποιεί και διαχωρίζει από την απλή αναπαραγωγή, ως επιλογή και όχι ως βιολογικό πεπρωμένο, ταρακουνώντας όχι μόνο τα κοινωνικά στερεότυπα της εποχής του, αλλά και τα σύγχρονα.