Ζω ολοένα και περισσότερο με τη συνειδητοποίηση και την αίσθηση της παρουσίας του αγνώστου μέσα στο γνωστό, του αινίγματος μέσα στο τετριμμένο, του μυστηρίου σε κάθε πράγμα και, κυρίως, των προόδων μιας νέας άγνοιας σε κάθε...
Με λένε Αντιγόνη, Μόνο η μάνα μου με φώναζε Άντα Απόγονος γονιών αγαπημένων με ίδιο dna Για σας τεράτων Κι εγώ τότε τι είμαι; Σπόρος ακατάδεκτος για εσάς, καθρέφτης της μεγαλοψυχίας σας ή…; Σε στάση ικεσίας ψιθυρίζω αδιάλειπτα σ’ αγαπώ στον...
Έαρ απογυμνωμένο, αέναη προσμονή θάλασσα πλανεύτρα πώς πλανεύεις τους ποιητές; Εις νόστος με καλεί ποια πατρίδα ν’ ακολουθήσω σε ποια να προστρέξω; Διαφωνώ με αυτό που λέγουν « Όπου γης, πατρίς» Πατρίδα μου είναι η Ελλάδα της μοναξιάς, του απείρου...
Σηκώθηκε η νύχτα, χωρίς φωνή, φορώντας το χρυσαφένιο της κάλυμμα Και το φεγγάρι - αμείλικτο, παρόν - να κοιτάει -, δίχως να χαμογελάει. Ότι απέμεινε αιωρείται σαν καπνός σ΄ άδεια αίθουσα, μια ανάμνηση που δεν θυμάμαι αν την έζησα ή την φαντάστηκα....
Αν και γεννήθηκα ημέρα γιορτινή, η γέννησή μου θεωρήθηκε «ατυχές γεγονός». Ωστόσο εγώ, ως εναλλακτική Τσαγιέρα του Ράσελ, κατάφερα (;) να καταρρίψω τον ισχυρισμό. Από μικρό παιδί μου άρεσε να απομονώνομαι και να διαβάζω, να φτιάχνω ιστορίες,...
Ο βραβευμένος ποιητής και πεζογράφος Γιώργος Βέης παραχώρησε στις Λογοδιαδρομές τέσσερα ποιήματα, από τα οποία δημοσιεύουμε αρχικά τη Νουβία, με θερμές ευχαριστίες για την τιμή που μας έκανε και την ευχή το έργο του να μας ταξιδεύει πάντα με τον...
Λένε ότι οι μεγάλοι συγγραφείς είναι αδύνατον να ζήσουν και να ισορροπήσουν, να βρεθούν σε μια έστω ραγισμένη αρμονία με τα απομεινάρια του κόσμου, αν δεν γράφουν τουλάχιστον για κάποιο χρονικό διάστημα κάθε μέρα. Λοιπόν, εγώ έχω να γράψω κάτι...
Τρεις πράξεις θεατρικού, με τρεις εκάστη από αυτές σκηνές. Στην αρχική πράξη ο Αντώνης Χαριστός ως σύγχρονος Δημήτρης Ψαθάς, αναβιώνει την κωμωδία, εφαρμόζοντας παιδαγωγική σάτιρα, προκειμένου να φέρει στο προσκήνιο «μαύρες» αλήθειες....
Ο ήχος από τις ειδοποιήσεις του τηλεφώνου ήταν το μόνο που διέκοπτε τη σιωπή μέσα στο ταξί. Ο Ηλίας κοίταξε την οθόνη διαγράφοντας με μηχανικές κινήσεις μηνύματα και emails που είχαν μαζευτεί μετά από τόσο καιρό. Το ταξί κινούνταν αργά μέσα στους...
Στο σαλόνι, πάνω στο μεγάλο στρόγγυλο τραπέζι με την κόκκινη τσόχα, είχε τη φωτογραφία του, ανάμεσα σε άλλες. Μία μικρή κορνίζα με ένα σπασμένο τζάμι. Η φωτογραφία, όπως όλες, ασπρόμαυρη, και δίπλα της το καντηλάκι που καιρό ήταν σβηστό. Η εικόνα...
Οι κραυγές κόπασανακριβώς τη στιγμή που άγγιξε τα χείλη της το πανάκριβο Dior κόκκινο κραγιόν της. Άνοιξε την οθόνη.Έστρεψε την κάμερα στο κέντρο της μεγάλης σάλας.Κορμιά σφαγμένα, σπαθιά σπασμένα, ασπίδες ανάποδα σαν πιατέλεςμε κομμάτια πηλού,...
Ξεδιπλώνω τα πέπλα της Φαντασίας. Υπολογίζω μέτρα και διαστάσεις. Εκείνη, πίνει τον καφέ που της σέρβιρα και κοιτάζει με ανυπομονησία τα χέρια μου, όπως απλώνουν τα μακριά λευκά υφάσματα πάνω στον καναπέ του σαλονιού. Η μυρωδιά της κλεισούρας και...
Είναι κάπου δυο εβδομάδες τώρα, που αυτή η ρωγμή γύρω από το χαμόγελό μου έχει αρχίσει να βαθαίνει Δεν με ενοχλεί η όψη της, έχω σχεδόν συμφιλιωθεί μαζί της Απλά αναρωτιέμαι αν πρόλαβες να την προσέξεις την τελευταία μας φορά Αν πρόλαβες να...
Αγόρι μου, Σήμερα είναι Κυριακή. Έβαλα το καλό το κουστούμι. Το γαμπριάτικο. Μου κάνει ακόμα, φαντάσου. Έχω να το φορέσω ούτε εγώ θυμάμαι από πότε. Ή μάλλον θυμάμαι. Περπατάω κάθε Κυριακή ως το καφενείο. Μόνο αυτό μού ’μεινε. Ένα τραπέζι, ένας...
ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΤΟ ΧΕΙΜΩΝΑ (κείμενα για την Αφαλάτωση) - Έναστρον 2018 Ένα κάδρο που περιβάλλει υπαινίσσεται την επίδειξη: κάτι που αξίζει να υμνηθεί ή να λοιδορηθεί, διότι φτιάχτηκε για να εκτεθεί. Έτσι η εικόνα που θα συμπυκνώσει το εν εξελίξει δρώμενο...