– Ι-
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
Αδημονώ να με χωρέσει το πάρτι που μου τάξανε μικρή,
το βλέμμα ενός σκύλου που βάφτισαν αγάπη.
Υπάρχει μέσα μου μια αρμαθιά από τραύματα
που ξεκλειδώνουν εποχές,
μια άσπρη νύχτα που ξεθάβω.
Ο χρόνος μου είναι κόμπος στο πουλόβερ
ρυτίδα του ορίζοντα,
ξημερώνει.
Εγώ έχω ταυτότητα.
-ΙΙ-
Ο ΚΗΠΟΣ
Μία γυναίκα είναι κήπος
η πόρτα του οδηγεί σε άλλο κήπο και σε άλλο,
ο χρόνος που της δίνει ο κηπουρός καθρέφτης με ρωγμές
εκείνη τον ενώνει.
Βγάζει τα ρούχα της και αφήνεται γυμνή στο χώμα
μία πορτοκαλιά φυτρώνει απ’ το αιδοίο της
τα πορτοκάλια λάμπουν σαν μικρά βεγγαλικά,
το χώμα είναι νωπό
την καταπίνει
σπόρος εκείνη βγάζει ρίζες.
– ΙΙΙ –
Η ΒΟΛΤΑ
Έλα να πάμε μία βόλτα
ραγίζει μέσα στο σκοτάδι
σαν κούκλα πορσελάνινη το πρώτο φως,
κάνω σκέτο καφέ
καυτό αφρόλουτρο στο παγωμένο σπίτι,
ανάμεσα στα βρώμικα υγρά της λέξης που γεννιέται
στο κέικ και το τσάι με τους φίλους,
το γέλιο μας αναρριχώμενο φυτό απ’ την καρδιά στα χείλη,
υπάρχει πάντα ένας χώρος
που έχω αντίπαλο τον εαυτό μου,
υπάρχει πάντα ένας χρόνος
που περισσεύει σαν γκρεμός.
Έλα να πάμε μία βόλτα
θα δεις θα ’ναι ωραία,
θα μας δοθεί όλο το τίποτα της νίκης
όλη η δόξα μίας ήττας.
-IV-
Η ΤΣΕΠΗ
Δεν είναι ότι πεθαίνεις γιατί δεν πεθαίνεις,
είναι αυτό το ακατάδεκτο φως που πλένει
τον δρόμο και τα φύλλα των δέντρων,
το ευάλωτο που γεννάει ουλές,
ο χρόνος που δεν είμαστε,
το τριζόνι που προδίδει την ήσυχη νύχτα,
όλη η νύχτα που πλημμυρίζει σαν τσέπη από χέρια που λείπουν.
Η Γεωργία Πολυκανδριώτη γεννήθηκε το 1981 στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται ως φιλόλογος. Κατάγεται από την Τήνο, ένα νησί που πηγαίνει κάθε καλοκαίρι και όπως δηλώνει, την έχει συνδέσει «με τον άνεμο, τη θάλασσα, τα αρχέγονα τοπία, το θυμάρι» και «είναι τόπος καταγωγής, έμπνευσης, μνήμης και βαθύτερης πληρότητας». Έχει κάνει δημοσιεύσεις ποιημάτων σε λογοτεχνικά περιοδικά και συμμετείχε το 2021 στο Φεστιβάλ πρωτοεμφανιζόμενων λογοτεχνών στο πλαίσιο της Διεθνούς έκθεσης βιβλίου στη Θεσσαλονίκη. Η πρώτη ποιητική της συλλογή, το Μανταρίνι, εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο ΑΩ το 2022. Το βιβλίο ήταν υποψήφιο στις βραχείες λίστες του Αναγνώστη και της Εταιρείας Συγγραφέων. Η ποίησή της χαρακτηρίζεται από λιτότητα, εσωτερικότητα και ο τρόπος με τον οποίο κλείνει σε φαινομενικά μικρή φόρμα τα τεράστια νοήματα και συναισθήματά της είναι αξιοθαύμαστος. Στην ποίηση της Γεωργίας ο υπερρεαλισμός συναντιέται με την εικόνα και το συναίσθημα σαν χάδι που λυτρώνει και οδηγεί. Την ευχαριστούμε θερμά για την προσφορά της σε αυτό το ιστολόγιο και ευχόμαστε καλή συνέχεια και καλά ταξίδια στο αγαπημένο της νησί!