Με λένε Αντιγόνη, Μόνο η μάνα μου με φώναζε Άντα Απόγονος γονιών αγαπημένων με ίδιο dna Για σας τεράτων Κι εγώ τότε τι είμαι; Σπόρος ακατάδεκτος για εσάς, καθρέφτης της μεγαλοψυχίας σας ή…; Σε στάση ικεσίας ψιθυρίζω αδιάλειπτα σ’ αγαπώ στον...
Έαρ απογυμνωμένο, αέναη προσμονή θάλασσα πλανεύτρα πώς πλανεύεις τους ποιητές; Εις νόστος με καλεί ποια πατρίδα ν’ ακολουθήσω σε ποια να προστρέξω; Διαφωνώ με αυτό που λέγουν « Όπου γης, πατρίς» Πατρίδα μου είναι η Ελλάδα της μοναξιάς, του απείρου...
Σηκώθηκε η νύχτα, χωρίς φωνή, φορώντας το χρυσαφένιο της κάλυμμα Και το φεγγάρι - αμείλικτο, παρόν - να κοιτάει -, δίχως να χαμογελάει. Ότι απέμεινε αιωρείται σαν καπνός σ΄ άδεια αίθουσα, μια ανάμνηση που δεν θυμάμαι αν την έζησα ή την φαντάστηκα....
Ο βραβευμένος ποιητής και πεζογράφος Γιώργος Βέης παραχώρησε στις Λογοδιαδρομές τέσσερα ποιήματα, από τα οποία δημοσιεύουμε αρχικά τη Νουβία, με θερμές ευχαριστίες για την τιμή που μας έκανε και την ευχή το έργο του να μας ταξιδεύει πάντα με τον...
Οι κραυγές κόπασανακριβώς τη στιγμή που άγγιξε τα χείλη της το πανάκριβο Dior κόκκινο κραγιόν της. Άνοιξε την οθόνη.Έστρεψε την κάμερα στο κέντρο της μεγάλης σάλας.Κορμιά σφαγμένα, σπαθιά σπασμένα, ασπίδες ανάποδα σαν πιατέλεςμε κομμάτια πηλού,...
Είναι κάπου δυο εβδομάδες τώρα, που αυτή η ρωγμή γύρω από το χαμόγελό μου έχει αρχίσει να βαθαίνει Δεν με ενοχλεί η όψη της, έχω σχεδόν συμφιλιωθεί μαζί της Απλά αναρωτιέμαι αν πρόλαβες να την προσέξεις την τελευταία μας φορά Αν πρόλαβες να...
-Ι- Δεν αποσύρθηκα – εξόρισα το θόρυβο. Στην καρδιά του δάσους γύρεψα σιωπή, όχι για να ξεχάσω τον κόσμο, μα για να τον δω χωρίς το ψέμα του. -ΙΙ- Κατοίκησα σε ξύλινο άδειασμα, χτίζοντας μέρα με τη μέρα τη σκέψη μου. Όσα δεν χρειάζομαι με βαραίνουν...
Βάζω Netflix.«Η Δίκη» του Welles σε ασπρόμαυρο,αλλά όχι σαν τα φίλτρα στο Insta -αυτά πονάνε τα μάτια και σε 24 ώρες χάνονται. Ο Κ. έχει θέμα.Ξυπνά και κάτι δεν πάει καλά.(Been there.) Τον ψάχνουν,αλλά κανείς δεν λέει το γιατί.Σαν το IT όταν...
- Ι - Προοικονομία Ήρθε — σίδερο φύτεψε στο χώμα ανθό από χάλυβα και της πηγής το στήθος έκοψε· να ξεδιψάσει πισίνες. Τώρα πομπή οι υδροφόρες σαν Ερινύες απ’ το μέλλον — γόνατα ζώων τρομαγμένα τρέχουνε πέρα στ’ άγριο φως. - ΙΙ - Κορίτσι – ακρίδα...
(από την ποιητική συλλογή Nigredo, Εκδόσεις ΑΩ, Αθήνα, 2023) ΟΙ ΆΓΙΟΙ Άφησε το πρόσωπό μου να ησυχάσει στο στήθος σου Ταινία μικρού μήκους τα όνειρα τη χαραυγή Μήνες έχω να κοιμηθώ Βουτιά στο εφήμερο Κόκκινη κορδέλα το σώμα δέθηκε στο δάχτυλο μνήμη...
«Την εμορφιά έτσι πολύ ατένισα, που πλήρης είναι αυτής η όρασίς μου.» Καθώς αντίκρισα το βλέμμα των ματιών σου κι άκουσα τον ήχο της νότας της ψυχής σου, μέσα απ’ τις ξακουστές πολύτιμες χορδές σου τ’ ατέλειωτου και υπέρλαμπρου λαιμού σου και τ’...
Μέρος Α΄ Ήταν άνοιξη, και το σπουργίτι ξέχασε πως είναι πτηνό περαστικό. Ερωτεύτηκε την κερασιά. Όχι όταν άνθισε. Όταν άρχισε τα πέταλά της να μαδά. Ένιωσε πως εκεί, στην πτώση των πετάλων κάτι του έμοιαζε. «Αν ήσουν φτερό, θα σ’ έπαιρνα μαζί μου....
ΗΧΟΙ ΑΗΧΟΙ Ο ήχος του βιολιού φωνήεντα σκορπίζει, δύο α κι ένα ω φωνάζουν σ' αγαπώ. Η νύχτα αναστενάζει πώς να φροντίσει έναν έρωτα; Τα άστρα της σκορπίστηκαν, κρεμάστηκαν τα φωνήεντα σε κάτι όνειρα ξεχασμένα. Δυσκόλεψε ο κόσμος οι όρκοι...
ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΒΥΘΟΥ Με λένε Αμφιτρίτη. Είμαι γυναίκα του βυθού. Στο κέλυφος μου καθρεφτίζεται το φεγγάρι. Το βράδυ αναδύομαι στα όνειρα ανδρών. Χθες το βράδυ ο Αχιλλέας είχε αναμμένο το κερί στο κομοδίνο του. Δίπλα του μια στοίβα βιβλία. Ο Αχιλλέας...
Μισώ τη νύχτα,θάνατο μου θυμίζειτο σκοτάδι,πάνω στις στέγεςσέρνεται η αχλήκι ο γκιόνης γυρεύειτο φεγγάρι.Έτσι,στης συνοικίας τα στέκιατις νύχτες ροκανίζω,το θάνατο ξορκίζωμε αλκοόλ,αντί για φεγγάριτα φώτα της πόληςαντικρίζω,σαν τον γκιόνηνυχτοπούλι...